Bγαίνεις στο μετρό της Ομόνοιας, ανεβαίνεις την Πανεπιστημίου, βρίσκεις τη Θεμιστοκλέους και μετά όλο πάνω μέχρι την πλατεία Εξαρχείων. Η απόλυτη μοτονία. Τι βλεπεις;
Γκρι, Γκρι, Γκρι και Γκρι
Ακριβές δείγμα, της άσχημης όψης της Αθήνας. Αν και ο κόσμος που κάνει, ακούραστα, πάνω-κάτω αυτή τη διαδρομή δεν ήταν τόσο "μυστήριος" και πολύχρωμος, θα ήταν καταθλιπτικά. Και όμως, στην καρδιά των τσιμεντένιων Εξαρχείων κρύβεται ένα διαμάντι, για το οποίο οι κάτοικοι έχουν κάθε δικαίωμα να παινεύονται. Το Πάρκο Ναυρίνου. Ένα πάρκο αλλοιώτικο απο τ' άλλα.
Το πάρκο βρίσκεται στο οικοδομικό τετράγωνο μεταξυ των οδών Χαριλάου Τρικούπη, Ναυαρίνου, Ζωοδόχου Πηγής και Διδότου. Εκεί από το 1907 ήταν χτισμένη μια διάσημη κλινική της εποχής, το "Γερουλάνειον Ίδρυμα" αργότερα "Κλινική Σμπαρούνη" που σταμάτησε να λειτουργεί το 1972. Τη δεκαετία του 80' το κτίριο κατεδαφίστηκε με σκοπό να χτιστεί στη θέση του μέγαρο που θα στέγαζε τα γραφεία του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος πράγμα που δεν έγινε ποτέ. Τη δεκαετία του 90' το οικόπεδο ενοικιάζεται και ξεκινά να λειτουργεί ως πάρκινγκ μέχρι το 2008.
Όταν έληξε η μίσθωση του πάρκινγκ, το τεχνικό επιμελητήριο επανέφερε το θέμα οικοδόμησης του οικοπέδου. Η επιτροπή πρωτοβουλίας Κατοίκων Εξαρχείων (που σύμφωνα με τον ιστότοπο του πάρκου είχε ασχοληθεί ήδη 1,5 χρόνο με το θέμα του πάρκου) κινητοποιείται και ξεκινά την ενημέρωση της γειτονιάς. Στις 7 Μαρτίου του 2009 γίνεται κατάληψη του χώρου από κατοίκους και άλλους υποστηρικτές του εγχειρήματος και η δουλειά ξεκινά. Η άσφαλτος σπάζεται, φυτεύονται τα πρώτα δέντρα και λουλούδια και η γέννηση του πάρκου είναι γεγονός.
Από τη δεύτερη μέρα κιόλας, ξεκίνησαν ανοικτές συνελεύσεις στις οποίες συζητούνταν όλα τα θέματα που αφορούσαν την κατάληψη. Ακόμα δημιουγήθηκαν ομάδες για το σχεδιασμό, τη φύτευση, τη παιδική χαρά και τα ψηφιδωτά που μπήκαν στο χώρο.
Αρκετά χρόνια μετά την κατάληψη του χώρου το πάρκο έχει αλλάξει τελείως όψη και μαζί του ομόρφυνε και όλη η γειτονιά. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, απ' το πάρκο περνούν άνθρωποι όλων των ηλικιών. Από πιτσιρίκια που έρχονται με τους δικούς το πρωί για να παίξουν στην παιδική χαρά, μέχρι μεγάλες παρέες που έρχονται να πιουν τα αλκοόλια τους και να παίξουν τη μουσική τους. Στο πάρκο επίσης γίνονται προβολές ταινιών, μουσικές βραδιές, παιδικές εκδηλώσεις, καθώς και μαθήματα tai chi.
Προσωπικά, το πάρκο είναι από τα αγαπημένα μου σποτ στα Εξάρχεια. Σε αντίθεση με τη φασαρία και τη βρωμιά της πλατείας ή νεκρική σιγή του Στρέφη, προσφέρει την ιδανική ενδιάμεση κατάσταση για άραγμα και κουβεντα. Η "χαλαρή" μπύρα, σημαίνει πάρκο.
Aν λοιπόν βρίσκεσαι στη γειτονιά, πέρνα μια βόλτα απ' το ζωντανό και πολύχρωμο πάρκο!
1. Η ιστορία του Πάρκου
Το πάρκο βρίσκεται στο οικοδομικό τετράγωνο μεταξυ των οδών Χαριλάου Τρικούπη, Ναυαρίνου, Ζωοδόχου Πηγής και Διδότου. Εκεί από το 1907 ήταν χτισμένη μια διάσημη κλινική της εποχής, το "Γερουλάνειον Ίδρυμα" αργότερα "Κλινική Σμπαρούνη" που σταμάτησε να λειτουργεί το 1972. Τη δεκαετία του 80' το κτίριο κατεδαφίστηκε με σκοπό να χτιστεί στη θέση του μέγαρο που θα στέγαζε τα γραφεία του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος πράγμα που δεν έγινε ποτέ. Τη δεκαετία του 90' το οικόπεδο ενοικιάζεται και ξεκινά να λειτουργεί ως πάρκινγκ μέχρι το 2008.
2. To ξεκίνημα
Όταν έληξε η μίσθωση του πάρκινγκ, το τεχνικό επιμελητήριο επανέφερε το θέμα οικοδόμησης του οικοπέδου. Η επιτροπή πρωτοβουλίας Κατοίκων Εξαρχείων (που σύμφωνα με τον ιστότοπο του πάρκου είχε ασχοληθεί ήδη 1,5 χρόνο με το θέμα του πάρκου) κινητοποιείται και ξεκινά την ενημέρωση της γειτονιάς. Στις 7 Μαρτίου του 2009 γίνεται κατάληψη του χώρου από κατοίκους και άλλους υποστηρικτές του εγχειρήματος και η δουλειά ξεκινά. Η άσφαλτος σπάζεται, φυτεύονται τα πρώτα δέντρα και λουλούδια και η γέννηση του πάρκου είναι γεγονός.
Από τη δεύτερη μέρα κιόλας, ξεκίνησαν ανοικτές συνελεύσεις στις οποίες συζητούνταν όλα τα θέματα που αφορούσαν την κατάληψη. Ακόμα δημιουγήθηκαν ομάδες για το σχεδιασμό, τη φύτευση, τη παιδική χαρά και τα ψηφιδωτά που μπήκαν στο χώρο.
3. Το πάρκο σήμερα
Αρκετά χρόνια μετά την κατάληψη του χώρου το πάρκο έχει αλλάξει τελείως όψη και μαζί του ομόρφυνε και όλη η γειτονιά. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, απ' το πάρκο περνούν άνθρωποι όλων των ηλικιών. Από πιτσιρίκια που έρχονται με τους δικούς το πρωί για να παίξουν στην παιδική χαρά, μέχρι μεγάλες παρέες που έρχονται να πιουν τα αλκοόλια τους και να παίξουν τη μουσική τους. Στο πάρκο επίσης γίνονται προβολές ταινιών, μουσικές βραδιές, παιδικές εκδηλώσεις, καθώς και μαθήματα tai chi.
Προσωπικά, το πάρκο είναι από τα αγαπημένα μου σποτ στα Εξάρχεια. Σε αντίθεση με τη φασαρία και τη βρωμιά της πλατείας ή νεκρική σιγή του Στρέφη, προσφέρει την ιδανική ενδιάμεση κατάσταση για άραγμα και κουβεντα. Η "χαλαρή" μπύρα, σημαίνει πάρκο.
Aν λοιπόν βρίσκεσαι στη γειτονιά, πέρνα μια βόλτα απ' το ζωντανό και πολύχρωμο πάρκο!
To site του πάρκου: http://parkingparko.espivblogs.net/
