//της πήραν τα παιχνίδια και τον εραστή της//

Ξεριζώνω από μέσα μου την ανάγκη για εφήμερη ηδονή,
ξεβιδώνω τις πλακέτες που με καθιστούν αδρανή παρατηρητή,
ξεσπάω υπόκωφα για όλα τα όχι που δεν φώναξα στα μούτρα τους.

//Έσκυψε λοιπόν το κεφάλι και παρ' ολίγον να πεθάνη//

Οδύρομαι, για τα σταυροδρόμια που μας χώρισαν,
ονειροβατώ, σε όνειρα συνειδητά, συμπυκνωτές απωθημένων,
οργιάζω μέσα στην άψυχη πραγματικότητά τους.

//Κανείς δεν μίλησε//

Παραδίδομαι στο τραγούδι των σειρήνων,
παραθερίζω σε χωριά της μέσης γης αναζητώντας τη μαγεία,
παραβαίνω τις δέκα εντολές, για να σε βρω. Όσες φορές και αν χρειαστεί!