Οι εξελίξεις είναι τόσο γρήγορες. Ο πολιτικός χρόνος έχει συμπυκνωθεί υπερβολικά. Η Βουλή ψηφίζει νομοσχέδια, κατά παραγγελία, κάποιων "σκοτεινών κέντρων", με έδρα τις Βρυξέλλες.
Ο κόσμος που βρέθηκε έξω από τη Βουλή χθες, ήρθε αντιμέτωπος με τις δυνάμεις καταστολής. Δεν είναι κάτι καινούριο, έχει συμβεί πολλές φορές τα τελευταία χρόνια. Όμως αυτή τη φορά, τα ΜΑΤ είναι του ΣΥΡΙΖΑ. Τέρμα πια τα ψεματα περί αυταρχικών υπουργών, Δένδια, Χρυσοχοΐδη κτλ.
Ακόμα δεν έχω χωνέψει πως το 62% ΟΧΙ, έγινε 229 ΝΑΙ στο νέο μνημόνιο.
Πως η δημοκρατία και η αξιοπρέπεια, τα συνθήματα με τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ νίκησε στις εκλογές, έγιναν "διαχειρίσιμη υποταγή".
Πως η δημοκρατία και η αξιοπρέπεια, τα συνθήματα με τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ νίκησε στις εκλογές, έγιναν "διαχειρίσιμη υποταγή".
Mέσα σε όλο αυτό το χαμό εξελίξεων και αντιθέσεων, έπεσα πάνω σε ένα κεφάλαιο περί δημοκρατίας στο βιβλίο που διαβάζω αυτό τον καιρό. Το βιβλίο είναι το "Τα κατά συνθήκη ψέυδη" του Μαξ Νορντάου, γραμμένο το 1883, αλλά πολύ επίκαιρο.
[...]Εάν απαγγέλω την κατηγορία κατά της μοναρχίας, δεν το κάνω σε μια προσπάθεια να ωφελήσω τη δημοκρατία. Απέχω πολύ από το να νιώθω για τη δημοκρατία τον αφελή ενθουσιασμό εκείνων των φιλελευθέρων που συναρπάζονται από τον ήχο μιας λέξης, χωρίς να αναζητήσουν την έννοια. Για πολλούς φιλελευθέρους, η δημοκρατία είναι ο πρώτος στόχος που μπορεί να επιτευχθεί. Για μένα είναι ο τελευταίος.
Η δημοκρατία, εάν είναι πραγματικά αλήθεια και πρόοδος, προϋποθέτει αναγκαστικά μια ολόκληρη σειρά από κοινωνικά οικονομικά και πολιτικά συστήματα, απόλυτα διαφορετικά από εκείνα που ισχύουν σήμερα.
Όσο η "γηραιά Ευρώπη" θα διατηρεί τις σημερινές τις μορφές πολιτισμού, η δημοκρατία θα είναι απλή λέξη χωρίς καμία έννοια...
Μια επανάσταση καθαρά πολιτική που μεταμορφώνει σε δημοκρατία μια από τις ευρωπαϊκές μοναρχίες, κάνει ότι και οι απόστολοι του χριστιανισμού, στα πρώτα χρόνια του Μεσαίωνα, όταν άφηναν του ειδωλολάτρες λαούς να λατρεύουν τους θεούς, να τελούν τις θρησκευτικές τους εορτές· το μόνο που έκαναν ήταν να δώσουν στους θεούς και τις εορτες των ειδωλολατρών, χριστιανικά ονόματα. Το μοναδικό αποτέλεσμα τέτοιων επαναστάσεων είναι να κολλάνε νέες ετικέτες σε παλιά εμπορέυματα, για να τα παρουσιάσουν στον ευκολόπιστο κοσμάκη σαν καινούρια και καλύτερης ποιότητας.
Η δημοκρατία είναι ο τελικός κρίκος μιας μακριάς αλυσίδας μεταρρυθμίσεων. Είναι το πολτικό σύστημα που σε αυτό ενσαρκώνεται η ιδέα του απεριορίστου δικαιώματος του λαού να ρυθμίζει όσα τον αφορούν. Αυτή η μορφή του πολιτεύματος, όταν είναι οργανική βάση, και όχι απλά ετικέτα εξαπάτησης, αποκλείει τα κληρονομικά προνόμια σχετικά με τις κληρονομικές διακρίσεις, την κάθε μέρα μεγαλύτερη επιρροή του μεγάλου κεφαλαίου, την ισχύ της γραφειοκρατίας και γενικά κάθε κηδεμονία πάνω στο λαό.
Αλλά να μείνει το κράτος όπως είναι και να αρκεστούμε μόνο στο να αλλάξουμε τη λέξη μοναρχία με τη λέξη δημοκρατία, αυτό είναι για την πολιτική όμοιο με ότι κάνουν οι βιβλιοπώλες, όταν στη χώρα που ασκείται λογοκρισία εισάγουν, κάνοντας λαθρεμπόριο, τα απαγορευμένα βιβλία και τα πουλάνε φροντίζοντας όμως να αφαιρούν τον επιλήψιμο τίτλο και να τον αντικαθιστούν με τίτλο παρμένο από τα ηθικοπλαστικά αναγνώσματα ή τα προσευχητάρια[...]
Απ' ότι φαίνεται η δημοκρατία δεν ήρθε, ούτε προβλέπεται να έρθει σύντομα.
Ίσως απλά να άλλαξαν "οι ετικέτες στα παλιά εμπορεύματα".
Ίσως απλά να άλλαξαν "οι ετικέτες στα παλιά εμπορεύματα".
0 σχόλια