Athens Pixels: 2015

Βόλτα στη γιορτινή Αθήνα

By Insomniac - 12/30/2015

0 Comments

Σύμφωνο συμβίωσης και συναίληνες

By Insomniac - 12/25/2015

Η επέκταση του συμφώνου συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια, ψηφίστηκε από το ελληνικό κοινοβούλιο με 194 ψήφους υπέρ. Αρκετές απουσίες εντός βουλής, συγκέντρωση εκτός βουλής, και στο facebook οι "συναίληνες" να έχουν βγει σαν τα σαλιγκάρια μετά από βροχή και να ρίχνουν κατά τόνους το ρατσιστικό τους δηλητήριο. Οι νυκοκοιραίοι της διπλανής πόρτας έπιασαν πληκτρολόγια, πυρσούς και τσουγκράνες και επιδόθηκαν σε αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα απ' ότιδήποτε, σε ένα σύγχρονο κυνήγι μαγισσών.

Το σύνδρομο του "απλού Έλληνα"

Κλασικό παράδειγμα εισαγωγής σε σχόλια τέτοιων τύπων. Όχι δεν είμαι ρατσιστής, και όχι ο τρόπος με τον οποίο σκέφτομαι και φέρομαι δεν είναι φασιστικός. Είμαι ένας απλός, ταπεινός, φιλήσυχος Έλληνας. Όχι ταπεινός πολίτης. Έλληνας!

Δεν ξέρω αν στο μυαλό τέτοιων ανθρώπων η παρουσίαση του εαυτού τους ως τέτοιου λειτουργεί θετικά. Προσωπικά, όταν ακούω τέτοιες αηδίες, η σκέψη μου πάει κατευθείαν στο μικροαστούλη που καταφέρνει να τα φέρνει βόλτα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αδιαφορώντας για τον κόσμο που ζει. Κλεισμένος στο καβούκι της προσωπική τους ασφάλειας, αποκομμένος απ' την κοινωνία μέσα στην οποία κινείται. Πρώτος στο κράξιμο και στη καφενειακού επιπέδου ανάλυση των πάντων. Αλλά βέβαια, ποιός είμαι εγώ να κρίνω;

Nαι, έχεις θέμα με τους gay.

Αν δεν είχες, δε θα είχες πάρει σβάρνα όλο το ίντερνετ για να σχολιάζεις ένα ζήτημα, το οποίο σου είναι απλά αδιάφορο. Το γεγονός ότι πριν αραδιάσεις τι ομοφοβικές μαλακίες σου, μας ενημερώνεις ότι κατά άλλα είσαι εντάξει με τους gay, δεν σε κάνει να φαίνεσαι πιο ανεκτικός στη διαφορετικότητα, ούτε τα λεγόμενά σου αποκτούν μεγαλύτερη βαρύτητα. Μάλιστα, σε κανει να φαίνεσαι ακόμη πιο πίθηκος. Απ' τη μία δηλαδή είσαι εντάξει, αλλά απ' την άλλη ζητάς την καταπίεση τους.

Πάλι καλά το δικαίωμα ο καθένας να κάνει ότι θέλει στην κρεβατοκάμαρα του, έχει κατοχυρωθεί εδώ και πολλά χρόνια, και δεν έχει καμία σχέση με το σύμφωνο συμβίωσης, το οποίο πρόκειται για ένα βήμα προς την κανονικότητα, που βιώνουν τα ετερόφυλα ζευγάρια στις μεταξύ τους σχέσεις, καθώς και στις σχέσεις τους με το κράτος.

Πώς να γίνεις καλός γονιός;

Όσο τα παιδιά μεγαλώνουν, πάντα θα έχουν απορίες. Αν για παράδειγμα, έχοντας μεγαλώσει σε μια κοινωνία λευκών, δουν έναν έγχρωμο άνθρωπο για πρώτη φορά, προφανώς θα τους φανεί μη φυσιολογικό και θα ρωτήσουν τους γονείς τους, "γιατί είναι σκούρος". Από εκεί και πέρα είναι ευθύνη του γονιού να εξηγήσει στο παιδί του ότι οι έγχρωμοι άνθρωποι είναι καθόλα φυσιολογικοί και απλά διαφέρουν στο χρώμα λόγω καταγωγής.

Αν ως γονιός, δε μπορείς να εξηγήσεις γιατί δύο άντρες ή δύο γυναίκες αγαπιούνται ή γιατί απλά νιώθουν μια έλξη ο ένας για τον άλλο, καλύτερα να μη κάνεις παιδιά. Ο κόσμος μας είναι ασφυκτικά γεμάτος με στενόμυαλους ανθρώπους, δε χρειάζεται άλλους.

Οι συνεχιστές του Νότη Σφακιανάκη

Μετά το Νότη Σφακιανάκη, του οποίου του χαλάνε στην αισθητική, οι Πακιστανοί στα φανάρια, οι συνεχιστές του στα social media, χαλιούνται από ένα ζευγάρι ομοφυλοφίλων κρατιέται χέρι-χέρι, σε δημόσιο χώρο. Το πρώτο πράγμα που καταλαβαίνεις από μια τέτοια δήλωση είναι συγκλονιστικό. Ότι δηλαδή η αισθητική του σκυλάδικου, της καγκουριάς και του ότι αρπάξει ο κώλος μας, έχει περιθώρια να "χαλάσει".

Βέβαια αν σου απαγόρευα εγώ να κυκλοφορείς έξω επειδή φοράς φιδίσια μυτερά παπούτσια, ή επειδή είσαι χοντρός, ή επειδή η καράφλα σου γυαλίζει υπερβολικά, ή επειδή βρωμάνε οι μασχάλες της καρακάξας δίπλα σου, και ταυτόχρονα μιλά ακατάπαυστα στο κινητό της, μέσα στο γαμημένο λεωφορείο, τότε ναι θα ήμουν καταπιεστής. Όμως εσύ δεν είσαι. Όχι. Εσύ απλά δε θες να σου χαλάνε την αισθητική.

Δρ. Σεξολογίας

Ο παραλληλισμός μεταξύ κτηνοβασίας και ομοφυλοφιλίας είναι απ' αυτούς που πουλάνε πολύ στον κοινωνικό κύκλο του συναίληνα. Το πρόβλημα είναι όταν βγαίνει και λέει τα ίδια δημόσια. Δεν έχω καταφέρει να καταλάβω, αν το μόνο που κρύβεται πίσω απ' την εξίσωση κτηνοβασίας-ομοφυλοφιλίας, είναι η ένδεια επιχειρημάτων για υποστηρίξει την ομοφοβική του υστερία, ή αν όντως δεν κατανοεί σε τι διαφέρουν. Άλλωστε τέτοιοι τύποι δε φημίζονται και για τη λαμπρότητα του μυαλού τους.

Συνοψίζοντας, ο βιασμός ενός ζώου δεν έχει σε τίποτα να κάνει με τη σχέση δύο ανθρώπων, μια σχέση που περιέχει το στοιχείο της συναίνεσης.

Η τεκνοποιία ως must

Τι ακριβώς θεωρείται φυσιολογικό; Αν ο συλλογισμός σου πάει κάπως έτσι: Η τεκνοποίηση είναι φυσιολογική. Το σεξ μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας, φέρνει παιδιά. Άρα το σεξ μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας είναι φυσιολογικό. Αντίστοιχα το σεξ μεταξύ δύο αντρών ή δύο γυναικών είναι μη φυσιολογικό. Σωστά! Με βάση αυτό το συλλογισμό, τότε όντως, έχεις δίκιο.

Όμως, με την ίδια λογική μη φυσιολογικό είναι και ότιδήποτε κάνεις εσύ, που να μη οδηγεί στην τεκνοποίηση. Ω ναι, οταν κάνεις στοματικό είναι μη φυσιολογικό, όταν ολοκληρώνεις μέσα σε ένα κομμάτι λάτεξ είναι μη φυσιολογικό, όταν βλέπεις τσόντες είναι μη φυσιολογικό.

Τελικά συναίληνα μας βγήκες μεγάλη ανωμαλάρα... Ποιός να το 'λεγε;

0 Comments

παρατηρήσεις

#pixel_παρατηρήσεις (εβδομάδα 1)

By Insomniac - 12/21/2015

0 Comments

κλειστός κύκλος

Οι κύκλοι πρέπει να κλείνουν

By Insomniac - 12/16/2015

Οι κύκλοι πρέπει να κλείνουν. Δεν είναι θέμα ψυχαναγκασμού.

Το επιτάσσουν οι κανόνες διατήρησης της ισορροπίας.
Οι κύκλοι ακόμα και όταν αυτοί σπάνε πρέπει να κλείνουν.

Όταν ένας κύκλος σπάσει, πρέπει προσεκτικά να πιάσεις τη μια του άκρη και να την επισκευάσεις. Η διαδικασία συλλογής των θραυσμάτων και η τοποθέτηση τους στη σωστή θέση, είναι σα να προσπαθείς να λύσεις ένα παζλ, χωρίς να έχεις δει την αρχική εικόνα.

Δεν υπάρχουν ακριβείς οδηγίες, μόνο κάποια μοτίβα συμπεριφοράς, των οποίων η επιτυχία είναι αμφίβολη. Πρέπει να βρεις το τρόπο και να φέρεις είς πέρας την αποστολή.

Προσεκτικά! Τα κομμάτια είναι εύθραστα και απ' τη γυμνή άκρη περνά ακόμα ρεύμα. Μια παλιά συνταγή λέει: 2 κουταλιές της σούπας χρόνο, 34 κ 1/2 κούπες αλκοόλ και, 20 πόντους μονωτική ταινία.

Όταν η άκρη είναι πραγματικά έτοιμη, θα νιώσεις τη λεπτή γραμμή να ξαναγίνεται ελαστική. Είναι το σημάδι για το ξεκίνημα της διαδρομής. Η άκρη, θα γίνει ο πιστός σου ακόλουθος, στο ταξίδι της ολοκλήρωσης.

Μια περιπέτεια της οποίας ο προορισμός δε γίνεται αντιληπτός, παρά μόνο όταν τον αντικρίσεις -μια σκέψη, ένας τόπος, ένα άρωμα, μια στιγμή.

Την κουβαλάς μαζί σου, μέχρι να μην είναι πια άκρη, αλλά να γίνει ένα από τα άπειρα σημεία ενός κύκλου και να χαθεί μέσα σ' αυτόν. Μπορεί να μην είναι ομοιόμορφος, είναι όμως ολοκληρωμένος.

Οι κύκλοι πρέπει να κλείνουν.

Στον D.

0 Comments

‪#‎foititikes_ekloges‬

Έξω οι φοιτητικές παρατάξεις;

By Insomniac - 11/30/2015

Το ακαδημαϊκό έτος έχει ξεκινήσει εδώ και κάποιους μήνες, και με βρήκε στο πρώτο έδρανο, συντροφιά με ένα σκέτο καφέ να παρακαλουθώ τα χρωστούμενα του πρώτου εξαμήνου.

"Ποτέ μην κοιτάς πίσω εκτός αν σχεδιάζεις να πας από εκεί" είχε πει ο Χένρι Ντέιβιντ Θορώ και να 'μαι και γω που επέστρεψα.

Ως παλιά πεμπτοετής καραβάνα λοιπόν, κάθομαι και παρακολουθώ τους νεαρούς συναδέλφους, που άφησαν τα θρανία του λυκείου και προσγειώθηκαν στα αμφιθέατρα του Παντείου.

*Μπαίνω στο ρόλο, παρατηρητή αλά National Geographic*

Και ποιό είναι το βασικό πρόβλημα του πρωτοετού κυρίες και κύριοι;

Οι φοιτητικές παρατάξεις!

Ω ναι! Ούτε ότι δε χωράνε στις αίθουσες, ούτε ότι πληρώνουν τις σημειώσεις των καθηγητών, ούτε ότι η ενημέρωση των φοιτητών (στο Πάντειο τουλάχιστον) είναι ανύπαρκτη, ούτε η προβληματική σίτιση/στέγαση, ούτε τα χίλια δύο προβλήματα του ελληνικού πανεπιστημίου.

Οι φοιτητικές παρατάξεις. Έτσι, γενικά και αόριστα.

"Δεν ήρθες εδώ κυρά μου να ασχοληθείς με την πολιτική. Εδώ ήρθες να μάθες γράμματα." λέει ο μικρός μας φίλος ενώ τρίβει τα χέρια του.

Γενικά ο στόχος του "έξω οι φοιτητικές παρατάξεις", είναι οι πιο "ενοχλητικοί", οι αριστεροί, ελευθεριακοί και λοιποί συγγενείς.

Από που πηγάζει όμως η απέχθεια προς τις παρατάξεις;

1. Η απόψη του μέσου Έλληνα για το συνδικαλισμό.

Χρόνια τώρα, αλλά κυρίως με τον ερχομό της οικονομικής κρίσης ο μέσος Έλληνας έχει πειστεί ότι για τα χίλια μύρια που περνάει, ευθύνονται οι "κρατικοδίαιτοι συνδικαλιστές". Προφανώς υπάρχουν και οι Φωτόπουλοι, και οι Παναγιωτόπουλοι αλλά δεν είναι ο κανόνας. Το ζήτημα που προκύπτει είναι,ότι μέσα από τον μάχη των κέντρων εξουσίας, υπέρ της πλήρους αποπολιτικοποίησης σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής η έννοια του συνδικαλισμού έχει σε μεγάλο βαθμό εκφυλιστεί.

2. Ο νόμος της αδράνειας.

Ο Mr.Freeman στο Part 63, μιλάει για το τρίπτυχο της σύγχρονης χαρούμενης ζωής: "ΦΑΙ - ΣΚΑΤΑ - ΧΑΒΑΛΕΣ". Σε μια υπνωτισμένη κοινωνία, η ενεργοποίηση με στόχο τη διεκδίκηση φαντάζει πιο δύσκολη από ποτέ. Σε άλλες εποχές, η πείνα και η φτώχεια οδηγούσαν στη ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκων στρωμάτων (όχι πάντα προς τη θετική κατεύθυνση). Σήμερα βρισκόμαστε σε μια φάση, όπου από τη μία το κράτος καταπατά καθημερινά θεμελιώδη δικαιώματα, όμως ταυτόχρονα το μεγαλύτερο μέρος των κοινωνικών μαζών, εξακολουθεί να έχει (αν και περιορισμένες), δυνατότητες κατανάλωσης, αρκετές ώστε να ώστε να τους κρατήσουν σε καθεστώς πλήρους αδράνειας. Σε μια πραγματικότητα που ζητήματα όπως η πλουραλιστική ενημέρωση, η ποιοτική ψυχαγωγία και το βάθος της δημοκρατίας, θεωρούνται δευτερεύοντα, προβλήματα όπως αυτά που αντιμετωπίζει η το εκπαιδευτικό σύστημα, δεν είναι αρκετά ώστε από μόνα τους να προκαλέσουν εξελίξεις.

3. Όλοι ίδιοι είναι.

Φράση σταθμός, στην Ελλάδα της κρίσης. Ο σπόρος φυτεύτηκε το στις πλατείες το 2011 και σήμερα θερίζουμε "Κασιδιάρηδες". Είναι λογικό να υπάρχουν συσσωρευμένη οργή και θυμός, όμως η τιμωριτική στάση απέναντι στους πάντες και τα πάντα, χωρίς να συνοδεύεται από ένα σχέδιο δράσης - μία εναλλακτική πρόταση μόνο καταστροφική μπορεί να είναι. Η αδυναμία των πολιτών να κατανοήσουν τα πραγματικά προβλήματα, και τις αιτίες που έχουν φέρει τη χώρα στην υφιστάμενη κατάσταση, είναι ενδεικτική του πόσο δύσκολα αυτή θα ανατραπεί (τουλάχιστον, χωρίς τη παρέμβαση εξωτερικών παραγόντων).

Όταν στους παραπάνω λόγους, προστίθεται και η λανθασμένη διάκριση των φοιτητών με τον κόσμο της εργασίας, το cocktail της πλήρους αποπολιτικοποίησης είναι έτοιμο. Εδώ έρχεται η αγαπημένη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ να εκμεταλλευτεί, το χάσμα που έχει δημιουργηθεί μεταξύ της μεγάλης μάζας των φοιτητών και των αγωνιζόμενων δυνάμεων εντός πανεπιστημίου.

Με την ευγενική χορηγία της Siemens, οι μανούλες του marketing με έδρα τη Συγγρού, τα τελευταία χρόνια προσπαθούν και σε πολύ μεγάλο βαθμό έχουν καταφέρει, να δημιουργήσουν ένα ρεύμα εναντίον των φοιτητικών παρατάξεων (2014 Φοιτητικοί Σύλλογοι πέρα από κόμματα), και γενικότερα ενάντια σε οποιαδήποτε κινηματική διαδικασία εντός σχολών (2015 Ανοιχτές Σχολές).

Προσωπικά, αν και δεν ειμαι μέλος κάποιας παράταξης ή σχήματος, θεωρώ την υπάρξη και τη δραστηριοποίηση τους, πολύ σημαντική. Ο φοιτητικός συνδικαλισμός που τόσο πολεμήθηκε από τη χούντα, δεν είναι δυνατόν να εξαφανιστεί στο όνομα του "εγώ θα τη βολέψω", από τα πνευματικά αδέρφια των χρυσαυγιτών. Φυσικά δε μιλάω για το φοιτητικό συνδικαλισμό του Bansko και του Caramela.

Σε μια κοινωνία που ρημάζεται καθημερινά, η απάντηση δε μπορεί να είναι οι ίσες αποστάσεις και η απομόνωση αυτών που αντιστέκονται.

0 Comments

#se_periptwsi_polemou

Τα καλύτερα του #se_periptwsi_polemou

By Insomniac - 11/26/2015

0 Comments

άδωνις

Best of Ανευλαβής!

By Insomniac - 10/13/2015

0 Comments

αληθινή αγάπη

Solved: Η αληθινή αγάπη υπάρχει

By Insomniac - 10/11/2015

Δε σκόπευα να γράψω τέτοιο ποστ, το αλκοόλ όμως διέταξε, το spotify με τις random μουσικές επιλογές έφτιαξε το κλίμα και γενικά δεν είναι όλη μας η ζωή Τσίπρας, ISIS και πάλη των τάξεων.

Η αληθινή αγάπη υπάρχει.

Τη βρίσκεις παντού πάνω της.

Στα μαλλιά της, στο δέρμα της, στα μάτια της, στη μυρωδιά της, στη φωνή της, στα χέρια της, στα λακκάκια της μέσης της, στους αστραγάλους της.

Στη γκρίνια της, στους ψυχαναγκασμούς της, στις σκατένιες της στιγμές, στα παρακάλια της, στη σαπίλα της και στις πιο δημιουργικές μέρες της.

Στις πιο χαζές επιθυμίες της, στα δάκρυα της, στα γέλια της.

Όταν όλα αυτά, που η τέχνη προσπαθεί αιώνες να εξηγήσει, συμπυκνώνονται σε ένα άγγιγμα, τότε ξέρεις. Τότε καταλαβαίνεις.

Και ναι, η αγάπη μερικές φορές πονάει.

Έρχονται στιγμές που μπορεί να χρειαστεί να συνεχίσεις μόνος.

Ίσως να μην ξέρεις που πατάς. Ίσως να πονάς.

Όταν η όμως αγάπη σου μαθαίνει να ζεις, μπορείς να συμμορφωθείς στο ότι θα κουβαλάς μια γλυκόπικρη νοσταλγία, για πάντα! Έτσι δεν είναι;

Τώρα που τα ξαναδιαβάζω μου έρχεται να τα σβήσω, αλλά όχι και έτσι και αλλιως και οι Jolly Roger γράφουν γλυκανάλατα. Να που ζήσαμε και εμείς οι χλιαροί, κάτι που να θυμίζει ταινία.

0 Comments

απόψεις

Stephen Hawking και Τεχνολογική Ανεργία

By Insomniac - 10/09/2015

Reddit has done it again!

Στο "Ask my anything" thread του Stephen Hawking ένας χρήστης τον ρώτησε:

"Έχετε σκεφτεί ποτέ τη πιθανότητα της τεχνολογικής ανεργίας, όπου δημιουργούμε αυτοματοποιημένες διαδικασίες που τελικά θα προκαλέσουν μεγάλη ανεργία, αφού οι μηχανές θα ολοκληρώνουν τις εργασίες πολύ ταχύτερα και φθηνότερα από τους ανθρώπους;

Μερικοί συγκρίνουν αυτή τη σκέψη, με τις σκέψεις των Λουδιτών, των οποίων η εξέγερση προκλήθηκε εν μέρει από την τεχνολογική ανεργία πάνω από 100 χρόνια πριν.

Συγκεκριμένα, προβλέπετε ένα κόσμο όπου οι άνθρωποι θα δουλεύουν λιγότερο επειδή μεγάλο μέρος των εργασιών θα έχει γίνει αυτοματοποιημένο; Πιστεύετε ότι οι άνθρωποι πάντα θα βρίσκουν άλλες δουλειές ή θα εφευρίσκουν νέα επαγγέλματα;"

Αφού η ερώτηση πήρε πάνω από 3.500 θετικές ψήφους, ο Stephen Hawking απάντησε:

"Aν οι μηχανές παράγουν όλα αυτά που χρειαζόμαστε, το αποτέλεσμα θα εξαρτηθεί από το πως αυτά διανέμονται. Καθένας μπορεί να απολαύσει μια ξεκούραστη, ζωή μέσα στην πολυτέλεια αν ο παραγόμενος από τις μηχανές πλούτος μοιράζεται, ή μπορεί οι περισσότεροι άνθρωποι να καταλήξουν μέσα στη φτώχεια, αν οι ιδιοκτήτες των μηχανών συσπειρωθούν επιτυχώς ενάντια στην αναδιανομή του πλούτου.

Μέχρι τώρα φαίνεται να υπάρχει τάση προς τη δεύτερη επιλογή, με την τεχνολογία να οδηγεί σε αύξηση της ήδη γιγαντομένης ανισότητας."

0 Comments

Κατάληψη

Κατάληψη Στέγης | Νοταρά 26

By Insomniac - 10/02/2015

Treating refugees as the problem, is the problem

Η αλληλεγγύη το όπλο των λαών. Σύνθημα σταθμός. Όταν όμως δε μένει απλά ένα σύνθημα, τότε που αλληλεγγύη παίρνει σάρκα και οστά, τότε ο πόνος των κυνηγημένων προσφύγων, δίνει χώρο στην ελπίδα.

Χιλιάδες Σύριοι πρόσφυγες καταφθάνουν καθημερινά στη χώρα μας από στεριά και θάλασσα. Και ενώ τις πρώτες μέρες, τα κανάλια και οι παντός είδους φασίστες προσπάθησαν να δημιουργήσουν κλίμα "εισβολής" και "τρομου" απέτυχαν παταγωδώς.

Όσο περνούν οι μέρες, το κύμα αλληλεγγύης προς του πρόσφυγες γίνεται όλο και μεγαλύτερο. Απ' τον φούρναρη στην Κω και τον κτηνοτρόφο στη Λήμνο, τις ομάδες και τις συνελεύσεις που φροντίζουν για τη στέγαση των προσφύγων, σε όλους αυτούς τους αμέτρητους ανθρώπους που παρ' όλες τις δυσκολίες, έστειλαν ρούχα, τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης σε αυτούς τους ανθρώπους. Άλλη μια φορά η ξενοφοβία και ο ρατσισμός τσακίζονται στην πράξη!

Εμείς, επισκεφθήκαμε την κατάληψη της Νοταρά 26, ξεναγηθήκαμε στο χώρο και συζητήσαμε με τα παιδιά που τρέχουν το εγχειρημα.

Αυτή τη στιγμή στο χώρο στεγάζονται 19 άτομα και ο στόχος είναι όταν ολοκληρωθούν οι εργασίες να μπορούν να μείνουν ως και 120 πρόσφυγες.

Η ανοιχτή συνέλευση που τρέχει την κατάληψη γίνεται κάθε δύο μέρες (σήμερα 2/10 ✓). Η συμμετοχή ατόμων και συλλογικοτήτων είναι απαραίτητη!

Στο χώρο λειτουργεί ιατρείο - φαρμακείο το οποίο έχει ανάγκες για φάρμακα και εξοπλισμό. (κλικ εδώ). Στον πρώτο όροφο βρίσκεται η κουζίνα, ενώ μια εσωτερική σκάλα οδηγεί στην αποθήκη, όπου γίνεται η διαλογή και η αποθήκευση τροφίμων, υγρών, καθαριστικών κτλ.

Αυτή τη στιγμή η βασική ανάγκη της κατάληψης είναι για παλέτες και στρώματα, ώστε να μπορέσουν να ανοίξουν περισσότερα υπνοδωμάτια.

Η κουζίνα της κατάληψης

Υπνοδωμάτιο πρώτου

Παιδικό δωμάτιο πρώτου

χωλ πρώτου

0 Comments