Τόνοι μελάνης χυμένοι για να σβήσει η αλήθεια.
Εξώφυλλα φρίκης και αποτροπιασμού για να ξεχάσεις το βλέμμα του παιδιού,
γιατί όσο θυμάσαι το βλέμμα, είσαι επικίνδυνος,
Ο Αλέξης δολοφονήθηκε από το κράτος.
Έπεσε νεκρός από τη σφαίρα του μπάτσου Κορκονέα.
Αλλός ένας νεκρός, στην εκατόμβη των μεμονωμένων περιστατικών.
Θύμα μιας πολιτικής που δαιμονοποιεί ανθρώπους, χώρους και συλλογικότητες και οπλίζει τα χέρια ψυχοπαθών, δίνοντας τους απόλυτη εξουσία πάνω μας.
Κάθε χρόνο, τον σκοτώνουν ξανά και ξάνα οι σύχρονοι δήμιοι.
Τα θύματα του δικαιώματος στην πληροφόρηση.
Όλοι αυτοί που διάβασαν αλλά δεν κατανόησαν.
Όλοι αυτοί που ψάχνουν αντίβαρα για να δικαιολογήσουν την εν ψυχρώ δολοφονία.
Οι υπόλοιποι όμως,
Εκείνοι που τότε κατέβηκαν στο δρόμο για πρώτη φορά
και είδαν την οργή να παίρνει μορφή και να κάνει στάχτη όλα τα σύμβολα της "κανονικότητας" μέσα στην οποία μας ανάγκασαν να ζούμε.
Εκείνοι που είδαν τα σχοινιά πάνω από τα κράνη των πάνοπλων μαριονετών.
Εκείνοι που χρόνια μετά ρωτούν ΓΙΑΤΙ;
Εκείνοι δε θα ξεχάσουν κανέναν Αλέξη.
