και μέσα απ' τους τοίχους φύτρωσαν χέρια,

χέρια γερασμένα, σκασμένα, παλάμες γεμάτες ρωγμές,

σαν το έδαφος της ερήμου που έχει δίψα αιώνια.

// καλώς ήρθατε στο λευκό κελί του αυτοπεριορισμού και της ενοχικότητας //

(το πρώτο λευκό κελί με χριστουγεννιάτικο δέντρο)

Ένα μίνι count down από το πιο παλιό μέχρι το προχθεσινό.

Ένα βίντεο που δημοσίευσε ο χρήστης Κώστας Θωμάς (@kapa_theta) στις Δεκ 4, 2016, 9:49πμ PST

---

1.[ΜΥΠ|ΣΠΒ / Νέα Πέραμος | 7 Δεκεμβρίου]

---

Εσύ;

Tυλιγμένος με τη βαριά σκονισμένη κουρτίνα για ώρες. Πίσω σου το κλειστό παντζούρι προστατεύει το χώρο απ' τα άναρχα φωτόνια, που μάχονται να καταστρέψουν το αγαπημένο παιχνίδι των παιδικών μας χρόνων.

Οι δείκτες του ρολογιού στροβιλίζονται ασταμάτητα προσπαθώντας να ξεφύγουν απ' την περιστρεφόμενη φυλακή, υποταγμένοι σε αιώνιο φλέρτ με την αόρατη φυγόκεντρο δύναμη.

Είσαι αθόρυβος.

Το απόλυτο σκοτάδι τρομάζει τους ανθρώπους, μέχρι να το αγαπήσουν. 

Μέχρι να θυσιάσουν σε αυτό όλα τα μικρά σκοτάδια που κυοφορούν και να δημιουργήσουν το προσωπικό τους μαυροπίνακα, πάνω στον οποίο θα διορθώσουν όλες τις λανθασμένες εξισώσεις που τους οδήγησαν σε αδιέξοδο.

Οι παιδικές φωνές που κατακλύζουν το δωμάτιο δεν είναι παρά αναμνήσεις που έρπουν πάνω στους τοίχους. Μόνο ο ήχος της κιμωλίας που τσιρίζει είναι πραγματικός.

Ο χρόνος άφθονος και οι επιλογές δύο.

Θα ανοίξεις τη πόρτα και θα ρισκάρεις ή θα χαοθείς στην ασφάλεια της ενδοσκόπησης;

Γράφω απ' το γραφείο μου. Το πόσο μου έλειψε η καρεκλίτσα μου δε περιγράφεται!

H προπαίδευση στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Πυροβολικού στη Θήβα τελείωσε. Το συμπέρασμα; 15νθήμερο συνέδριο που στεγάστηκε σε επαρχιακό ξενοδοχείο δύο αστέρων με κάκιστες τουαλέτες και περιλάμβανε μικρές δόσεις αγγαρείας. 

Τι έμαθα μέσα; Να προσποιούμαι. Ότι κατανοώ, ότι σέβομαι, ότι παθιάζομαι. 

Πίσω από την αστραφτερή βιτρίνα, ο ΕΣ, ως μικρογραφία της κοινωνίας μας, βρωμάει σαπίλα, βόλεμα και διαφθορά. 

Το θετικό είναι ότι συνάντησα άτομα νεαρά σε ηλικία, που ενώ εργάζονται μέσα σε αυτό το σύστημα έχουν παραμείνει αμόλυντα (τουλάχιστον εμφανώς) απ' αυτό. Ήταν οι μόνοι που χωρίς φωνές, μεταβολές και ειρωνεία κατάφερναν να κάνουν 160 άτομα να τους παρακολουθούν χωρίς να γίνεται ζούγκλα. Βέβαια, ως πιτσιρικάδες έχουν όλα τα χρόνια μπροστά τους να μεταλλαχθούν.

Το Κέντρο Εκπαιδεύσεως Πυροβολικού | ΚΕΠΒ είναι τεράστιο και αρκετά δροσερό μιας και είναι χωμένο μέσα στο πευκοδάσος.

To προσωπικό ήταν πολύ κουλ (ειδικά σε σχέση με αυτά που άκουσα για άλλα κέντρα). Την "εκπαίδευση" μας την είχαν αναλάβει ανθυπολογαγοί, όλοι γύρω στα 23-24. Στις περισσότερες περιπτώσεις το μόνο που απαιτούσαν ήταν να μη μαλακιζόμαστε την ώρα της αναφοράς και την εκπαίδευσης. Η συναναστροφή μας με υπαξιωματικούς ήταν πολύ μικρή. όμως και πάλι, πέσαμε κατά κύριο λόγο σε κομπλέ τυπάκια. Δεν έλειπαν και οι γραφικές φιγούρες που προκαλούσαν πολύ γέλιο με το κόμπλεξ κατωτερότητας από το οποίο ξεχείλιζαν . Στα ανώτερα κλιμάκια, τα πράγματα ήταν ακόμη καλύτερα, μιας και το βασικό μέλημα της διοίκησης ήταν ενημερώνουμε τους γονείς μας ότι περνάμε καλά. (προφανώς θα υπήρχαν θείτσες που θα τους σκότιζαν καθημερινά στα τηλέφωνα)

Το πρόγραμμα είχε ως εξής: 6:10 πρωινό, 7:15 τέραρτο πρωινή αναφορά, 8+ πρωινή εκπαίδευση, 11:00 διάλειμμα για πρόγευμα, 13:00 μεσημεριανό, ξεκούραση μέχρι τις 17:00, μετά εκπαίδευση για κανα δύωρο ακόμα, βραδυνό, νυχτερινή αναφορά και μετά πάλι άραγμα.

Το φαγητό, πολύ καλό σε σχέση με αυτό που περίμενα. Μάλιστα έφτασα στη φάση να νιώθω μόνιμα σκασμένος. Τα κόλπα του Στεργίου πήγαιναν και έρχονταν και άμα είχες και λίγο το νου σου μάζευες κρουασανάκια για όλη τη βδομάδα πολύ εύκολα.

Γυμναστική μηδέν. Για την ακρίβεια η μόνη φορά που περπατήσαμε λίγο παραπάνω ήταν για να πάμε στο πεδίο βολής που απείχε κοντά 2 χιλιόμετρα από το κέντρο.

3 πράγματα που έμαθα στο κέντρο για την υπόλοιπη θητεία.

1. Δε πρέπει ποτέ να φαίνεται ότι κάθεσαι. Για παράδειγμα πέρασα μισή ώρα με το Λιάκο να σκουπίζουμε κάτι χώματα. Ήμασταν ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΧΩΜΑ με τις σκούπες και όποτε περνούσε κανένα όχημα από εκεί σηκώναμε σκόνη για να φαίνεται πως κάτι κάνουμε
2. Ο καθένας λέει το μακρύ του και το κοντό του. Λόγω του ότι υπάρχουν πολλά άτομα που έχουν τα ίδια καθήκοντα και την ίδια εξουσία πάνω στους φαντάρους οι αλληλοσυγκρουόμενες διαταγές είναι πολύ συχνό φαινόμενο. Εσύ πρέπει να κάνεις την πιο ξεκούραστη επιλογή.
3. Πρέπει να χάνεσαι μέσα στο πλήθος όσο το δυνατό περισσότερο. Γυαλιά, μουστάκια, και άλλα αξεσουάρ είναι μαγνήτης για τα μάτια του ανώτερου που ψάχνει για "εθελοντές" στο σωρό.

Στην αρχή, τα σχόλια μου προκάλεσαν ένα αμήχανο χαμόγελο και μια απορία· πως γίνεται κάποιος τόσο ηλίθιος; Στη συνέχεια βέβαια και με τον όγκο των "τρελών" να αυξάνεται απειλητικά, προβληματίστηκα. Είναι τρομακτικό άνθρωποι της διπλανής πόρτας να θεωρούν ακατανόητο να επιλέξει κάποιος την ευθανασία. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για καρκίνο, μια ασθένεια που αφαιρεί την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Farewell, pixelοτοί τύποι.

του/της "......"

(Μια χρονιά κλείνει για το athenspixels. Δύσκολη και δημιουργική, θα κλειδωθει για πάντα στο κουτί των αναμνήσεων. Φεύγοντας όμως ανοίγει χώρο για μια νέα στήλη την οποία εγκαινίασε με το καλύτερο τρόπο μια πολύ ιδιαίτερη, ανώνυμη προσωπικότητα. Άλλο ένα αναμμένο πίξελ σε μια οθόνη που σιγά σιγά αρχίζει να βγάζει νόημα | Insomniac)