Τόνοι μελάνης χυμένοι για να σβήσει η αλήθεια. Εξώφυλλα φρίκης και αποτροπιασμού για να ξεχάσεις το βλέμμα του παιδιού, γιατί όσο θυμάσαι το βλέμμα, είσαι επικίνδυνος, Ο Αλέξης δολοφονήθηκε από το κράτος. Έπεσε νεκρός από τη σφαίρα του μπάτσου Κορκονέα. Αλλός ένας νεκρός, στην εκατόμβη των μεμονωμένων περιστατικών. Θύμα μιας πολιτικής που δαιμονοποιεί ανθρώπους, χώρους και συλλογικότητες και οπλίζει τα χέρια ψυχοπαθών, δίνοντας...










// // ...
// Ήμουν τυφλος και ήσουν φως μπήκες απ' τα στόρια γυμνή και χόρευες ένιωθα το πάτωμα να τρίζει κάτω απ' τα πέλματα μου και χόρευες μύριζες φθινόπωρο, ακόμα σε μυρίζω και χόρευες οι κραυγές σου φώτιζαν τους τοίχους και με το πρώτο σύννεφο έσβησες εγινες άνεμος βρόντηξες τα στόρια σκοτάδι ξανά. ...
Δε φταίει ο αλγόριθμος φταίει που δεν έμαθες να αξιοποιείς τα δεδομένα. Τα προβλήματα σου σφαίρες και συ Νίο κρύβεσαι από τους δαίμονες σου κάτω απ' το σεντόνι. Τώρα άνοιξε την κουρτίνα νούμερο δύο, μπορεί από πίσω να κρύβεται η ζωή που ονειρεύτηκες. Λάθος κουρτίνα. //και σιωπή// Και αν το χ δεν είναι μεγαλύτερο του 1, επιστρέφεις στην αρχή, πνίγεσαι μέσα στα ίδια...
Όταν το προστατευτικό σκοτάδι αγκαλιάζει την πόλη τους βλέπεις να ξεπροβάλλουν. Mακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα της μικροαστικής νόρμας που τους εξοστρακίζει κάθε πρωί, καταλαμβάνουν τα εγκαταλελειμμένα υπόγεια που γέννησε η αποτυχημένη αστική κοσμογονία. Ενώ oι κάφτρες των τσιγάρων επιδίδονται σε επικίνδυνα κασκαντερικά πάνω απο τα κεφάλια των χορευτών, το πλήθος διασπάται σε μονάδες με μηδενικές τάσεις αλληλεπίδρασης. Πιστοί ακόλουθοι του υπερυψωμένου σαμάνου...
Kαι αν τα νερά του ξύλου είναι σκέψεις γραμμένες σε γραφή άγνωστη, ιστορίες αγάπης άλλης εποχής πριν τα δέντρα γίνουν δέντρα ιστορίες, για κλαδιά που κάποτε αγκάλιασαν άλλα κλαδιά και αγάπησαν και αγαπήθηκαν και μετά πληγώθηκαν και ρίζωσαν και κόπηκαν και άλλαξαν σχήμα και έγιναν έπιπλα που κανείς δε κατάλαβε ποτέ τι θέλησαν να πουν. ...