Η βραδινή βροχή του Ιουνίου διαρκεί λίγες ώρες,
αλλά το βασανιστήριο της σταγόνας συνεχίζεται αέναα
μαστιγώνοντας το κενό ανάμεσα στα φρύδια,
μέχρι ο κρατήρας του μυαλού να ξεχειλίσει με λασπόνερα.
Η μουσα μου γέρασε,
τα δόντια της σάπισαν και πέσανε,
τρίζει και κατουριέται πάνω της,
αργοπεθαίνει.
Μην τους κοιτάς στα μάτια, δε πρέπει να καταλάβουν.
Το βάδισμα μέσα στα τετράγωνα του πεζοδρομίου,
ακυρώνει απ' την οπτική επαφή.
Μαλακίες! Έτσι και αλλιώς δε σε κοιτάζουν ούτε αυτοί.
Το παράθυρα του διπλανού τρένου είναι πολύ πιο ενδιαφέροντα.
0 σχόλια