Ήθελα τόσο πολύ να βρέξει σήμερα. Κουράστηκα απ' τη ζέστη. Δε θυμάμαι να με ενοχλήσει τόσο, άλλο καλοκαίρι. Πρώτη φορά έχω τόσο έντονο το ένστικτο της φυγής. Σα μια ακούσια διαδικασία αυτοσυντήρησης, που δε μου αφήνει επιλογή. Μακριά απ' τα τσιμέντα, μακριά απ' τις γνωστές γειτονιές, μακριά από Pokémon και εκπαιδευτές. Βαρεμάρα! Δηλώνω τέκνο της νοσηρής κενότητας, που πλανιέται πάνω από τα θερινά μπαλκόνια της Αθήνας,...
22:56 Λίγο μετά το Αίγιο. Στιβαγμένος στα πίσω καθίσματα υπεραστικού λεωφορείου. Ουρά της ανομοιογενούς ανθρώπινης μάζας, που δημιούργησε μια υπάλληλος, κρυμμένη πίσω απ’ το τζάμι των εκδοτηρίων της Ζαΐμη 2, Εδώ και δέκα λεπτά, ακολουθούμε με ευλάβεια ένα φορτηγό ψυγείο κρεάτων, που όλα δείχνουν πως δε θέλει να φτάσει ποτέ στον προορισμό του. Στα δεξιά παράθυρα συνεχώς εμφανίζονται νέα χωρία και οικισμοί. Σπίτια...