Αναζητώ τις παιδικές μου μνήμες ανάμεσα στα κτίρια. Το παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού, με βραβείο, ένα γεμάτο κουτί τσίχλες δυόσμο. Και η σκέψη μου πάει σε όλους εκείνους τους ξένους που περπατούν δίπλα μου. Πόσες φορές να έχουν άραγε συναντηθεί οι δρόμοι μας, χωρίς να γνωρίζουμε ο ένας για την ύπαρξη του άλλου; Άγνωστοι - γνωστοί, που απαλύναμε τον πόνο μας, βαφτίζοντας την ένδεια...

Continue Reading

Του αγαπημένου φίλου, Δημήτρη// Καυλωμένες αγελάδες κατεβαίνουν νύχτα στην πόλη γιατί είναι Σάββατο και τρομοκρατούν τους περαστικούς για να γελάσουν                             Για να γελάσουν και πάλι                            πίσω στην φυση                  ...

Continue Reading

Μοναδικότητα του εγώ... Αυταπάτη. Είμαι οι ρόλοι μου ο εγώ γιός ο εγώ μαθητής ο εγώ εραστής ο εγώ φίλος ο εγώ εχθρός  ο εγώ κανείς και ο πραγματικός εγώ; Ένας μόνιμος κάτοικος, στην ηχώ της εσωτερικής κραυγής ...

Continue Reading

Αδιαμφισβήτητα από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις των τελευταίων χρόνων.  Πιθανώς αν αυτός ο κόσμος έβγαινε στο δρόμο, για τη ζωή που του κλέβουν,  να μην είχαμε φτάσει ποτέ σε αυτή την κατάντια. it's leviosa not leviosa John Rambo was Greek Το στρουμφοχωριό είναι ελληνικό China Town vs Makedonia άνθρωποι αριθμοί κατάστημα η μεγάλη hellas και τωρα σπίτια ...

Continue Reading

//της πήραν τα παιχνίδια και τον εραστή της// Ξεριζώνω από μέσα μου την ανάγκη για εφήμερη ηδονή, ξεβιδώνω τις πλακέτες που με καθιστούν αδρανή παρατηρητή, ξεσπάω υπόκωφα για όλα τα όχι που δεν φώναξα στα μούτρα τους. //Έσκυψε λοιπόν το κεφάλι και παρ' ολίγον να πεθάνη// Οδύρομαι, για τα σταυροδρόμια που μας χώρισαν, ονειροβατώ, σε όνειρα συνειδητά, συμπυκνωτές απωθημένων, οργιάζω μέσα στην άψυχη...

Continue Reading