Αναζητώ τις παιδικές μου μνήμες ανάμεσα στα κτίρια. Το παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού, με βραβείο, ένα γεμάτο κουτί τσίχλες δυόσμο. Και η σκέψη μου πάει σε όλους εκείνους τους ξένους που περπατούν δίπλα μου. Πόσες φορές να έχουν άραγε συναντηθεί οι δρόμοι μας, χωρίς να γνωρίζουμε ο ένας για την ύπαρξη του άλλου; Άγνωστοι - γνωστοί, που απαλύναμε τον πόνο μας, βαφτίζοντας την ένδεια...
