γράφει η Eva Bess Τις παρατήρησα , όταν δεν είχε μείνει τίποτα άλλο να παρατηρήσω. Στην γωνία μεταξύ 28ης Οκτωβρίου και Πανεπιστημίου, πηγαίνοντας σε μία στάση, ενός λεωφορείου. Εκεί. Σ’ ένα σημείο που αποτελείται από δύο ημιευθείες με κοινή αρχή, συνειδητοποίησα πως ο κόσμος μου είναι γραμμές. Λοξές. Κυρτές. Ευθείες. Γραμμές. Αν σχηματίσεις αμβλεία γωνία 160ο ανάμεσα στο λαιμό και το πιγούνι σου,...




Και έφυγε από το σπίτι και η πόρτα έκλεισε και έμεινε μόνη και μέσα απ' τους τοίχους φύτρωσαν χέρια, χέρια γερασμένα, σκασμένα, παλάμες γεμάτες ρωγμές, σαν το έδαφος της ερήμου που έχει δίψα αιώνια. // καλώς ήρθατε στο λευκό κελί του αυτοπεριορισμού και της ενοχικότητας // (το πρώτο λευκό κελί με χριστουγεννιάτικο δέντρο) Η ιεροτελεστία του εγκλεισμού εκκινήθηκε και δεν έγινε καν αντιληπτή....
Σίγουρα η αγαπημένη μου ασχολία για το 2016. Όταν η κάμερα και εγώ κοιτάμε προς την ίδια κατεύθυνση, αλλά βλέπουμε τελείως διαφορετικές εικόνες. Ένα μίνι count down από το πιο παλιό μέχρι το προχθεσινό. 7.[Βραχάκια / Ακρόπολη | 17 Φεβρουαρίου] Ένα βίντεο που δημοσίευσε ο χρήστης Κώστας Θωμάς (@kapa_theta) στις Φεβ 17, 2016, 8:43πμ PST 6.[Άνω Πατήσια | 24 Μαΐου] Ένα βίντεο που δημοσίευσε...
Εσύ; Tυλιγμένος με τη βαριά σκονισμένη κουρτίνα για ώρες. Πίσω σου το κλειστό παντζούρι προστατεύει το χώρο απ' τα άναρχα φωτόνια, που μάχονται να καταστρέψουν το αγαπημένο παιχνίδι των παιδικών μας χρόνων. Οι δείκτες του ρολογιού στροβιλίζονται ασταμάτητα προσπαθώντας να ξεφύγουν απ' την περιστρεφόμενη φυλακή, υποταγμένοι σε αιώνιο φλέρτ με την αόρατη φυγόκεντρο δύναμη. Είσαι αθόρυβος. Το απόλυτο σκοτάδι τρομάζει τους ανθρώπους, μέχρι...
τα περιστέρια είναι περισσότερα από τους τουρίστες αυτή την εποχή ...
Η φαντασία του πλήθους βρίσκεται σε κατάσταση αδράνειας. Υπνωτισμένοι οι κάτοικοι-χρήστες των μεγαλουπόλεων, πεθαίνουν καθημερινά από υπερβολική δόση άχρηστης πληροφορίας. (τουν τουν) Ανακοίνωση για απεργία στο μετρό, νέον ταμπέλα "καφές και τυρόπιτα 2 ευρώ", ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΡΓΑ, τρελαμένα φανάρια, 50% εκπτώσεις στις βιτρίνες, φυλλάδια για δωρεάν επίσκεψη στο νέο spa, "κυρία κυρία, θέλετε να δοκιμάσετε τη νέα μας κολόνια". Μια ασταμάτητη φασαρία που σαν...


Γράφω απ' το γραφείο μου. Το πόσο μου έλειψε η καρεκλίτσα μου δε περιγράφεται! H προπαίδευση στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Πυροβολικού στη Θήβα τελείωσε. Το συμπέρασμα; 15νθήμερο συνέδριο που στεγάστηκε σε επαρχιακό ξενοδοχείο δύο αστέρων με κάκιστες τουαλέτες και περιλάμβανε μικρές δόσεις αγγαρείας. Τι έμαθα μέσα; Να προσποιούμαι. Ότι κατανοώ, ότι σέβομαι, ότι παθιάζομαι. Πίσω από την αστραφτερή βιτρίνα, ο ΕΣ, ως μικρογραφία της...




Έφτασε η ώρα. Για τους επόμενους εννιά μήνες θα υπηρετήσω τη μητέρα πατρίδα. Τέρμα τα προβλήματα του έξω κόσμου. Από 'δω και πέρα θα με απασχολούν μόνο πολύ σημαντικά ζητήματα όπως: το γυάλισμα των αρβύλων, το σωστό στρώσιμο του κρεβατιού και τα τσιμπήματα των κοριών. Μάλιστα | Όχι | Διατάξτε Νομίζω ότι η περιέργεια μου για να γνωρίσω το φυσικό περιβάλλον των στρατόκαυλων...
Η "μη υποβοηθούμενη ευθανασία" του δημοσιογράφου Αλέξανδρου Βέλιου ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Αγανακτισμένοι, χιλιάδες θρησκόληπτοι συμπολίτες μας ξεχύθηκαν στα ελληνικά internets για να εκφράσουν την πλήρη απόγνωση στην οποία έχουν περιέλθει. H Δ. έγραψε: "Είμαι μέλος σε ομάδα με γυναίκες που πάσχουν από καρκίνο του μαστού, και καμία από αυτές δεν τα παράτησε. Πρόκειται περί αχαριστίας" O B. έγραψε: "O Γέροντας Παΐσιος έπασχε...





















Σε περίπου 2 βδομάδες εγώ και η Αθήνα χωρίζουμε, θα ξαναβρεθούμε όμως... Ένα βίντεο που δημοσίευσε ο χρήστης Κώστας Θωμάς (@kapa_theta) στις Αύγ 31, 2016, 2:45μμ PDT ...





" Αν επομένως εγώ μεταβάλλομαι σε Θεό και ο Θεός με κάνει Ένα με τον εαυτό του , τότε , μέσα από τον ζώντα Θεό εξαφανίζεται η διάκριση μεταξύ μας. " Meister Eckhart Καλησπέρα, Ας πούμε πως είναι βράδυ , με βοηθά περισσότερο. Ξέρετε, σκεφτόμουν πολύ τί θα μπορούσαν να πούμε πως είναι αυτά τα οποία θα σας πω : ποιητικές αστοχίες ή...
Η αρχή διατήρησης της ενέργειας δεν είναι ψιλά γράμματα σε σύγγραμα φυσικής, είναι ο νόμος που ορίζει, πως δεν είμαστε παρά μικρές παύσεις στον άναρχο χορό του πάντα. Δεν υπάρχει θάνατος, μόνο μεταμφιέσεις της πραγματικότητας που αντιλαμβανόμαστε. Η απόγνωση του αποχωρισμού γεμίζει κλειδωμένα συρτάρια με στίχους, η αστικοποίηση τα δωμάτια των ψυχιατρικών κλινικών. Στις στιγμές των μεγάλων αποφάσεων, η συσσωρευμένη ενέργεια της στασιμότητας...
Ήθελα τόσο πολύ να βρέξει σήμερα. Κουράστηκα απ' τη ζέστη. Δε θυμάμαι να με ενοχλήσει τόσο, άλλο καλοκαίρι. Πρώτη φορά έχω τόσο έντονο το ένστικτο της φυγής. Σα μια ακούσια διαδικασία αυτοσυντήρησης, που δε μου αφήνει επιλογή. Μακριά απ' τα τσιμέντα, μακριά απ' τις γνωστές γειτονιές, μακριά από Pokémon και εκπαιδευτές. Βαρεμάρα! Δηλώνω τέκνο της νοσηρής κενότητας, που πλανιέται πάνω από τα θερινά μπαλκόνια της Αθήνας,...
22:56 Λίγο μετά το Αίγιο. Στιβαγμένος στα πίσω καθίσματα υπεραστικού λεωφορείου. Ουρά της ανομοιογενούς ανθρώπινης μάζας, που δημιούργησε μια υπάλληλος, κρυμμένη πίσω απ’ το τζάμι των εκδοτηρίων της Ζαΐμη 2, Εδώ και δέκα λεπτά, ακολουθούμε με ευλάβεια ένα φορτηγό ψυγείο κρεάτων, που όλα δείχνουν πως δε θέλει να φτάσει ποτέ στον προορισμό του. Στα δεξιά παράθυρα συνεχώς εμφανίζονται νέα χωρία και οικισμοί. Σπίτια...




Διαφορετικοί. Τόσο που αν γνωρίζόμασταν σήμερα, θα αντιπαθούσαμε ο ένας τον άλλο σε χρόνο dt. Στις καλές μας φάσεις, παιδαρέλια, αποτοξινωμένοι από κάθε είδους ματσίλα, δεν είμαστε από αυτούς. Στα μεθύσια μας, νεάντερταλ, γκρεμίζουμε μαγαζιά, χορεύοντας με το διάβολο. Δεμένοι, μέσα από δυσκολίες, πισωγυρίσματα και λάθη, μάθαμε να καλύπτουμε ο ένας τα νώτα του άλλου. Κρου, γιατί, ξέρουμε ότι ο Β. θα είναι...