 |
| Antonio Frasconi "Birds From My Homeland, 1958" |
Λογικά, κατάλαβες πού το πάω. «Χαμογέλα, ρε… Τι σου ζητάνε;»
και Χρόνης Μίσσιος. Ναι. Ξέρω. Εμένα περίμενες. Όμως, το τέλειωσα “μόλις” και
αλήθεια θέλησα να μοιραστώ αυτή την εμπειρία.
Έτυχε να το διαβάσω ταξιδεύοντας- τα μπάνια του λαού τίποτα δεν τα εμποδίζει-. Το κέρδος διπλό. Ταξίδι σωματικό και πνευματικό.
Έτυχε να το διαβάσω ταξιδεύοντας- τα μπάνια του λαού τίποτα δεν τα εμποδίζει-. Το κέρδος διπλό. Ταξίδι σωματικό και πνευματικό.
Αφήγηση ιστοριών. Από την Αθήνα και την Θεσσαλονίκη, μέχρι
τον Άι-Στράτη και τις φυλακές Αβέρωφ και Κέρκυρας. Εμφύλιος, χούντα, εξορίες,
φυλακές και βέβαια, το κόμμα, η κομματική γραμμή, ο ρόλος της καθοδήγησης στα
μέλη του. Ανθρώπινες ιστορίες. Ιστορίες αγωνιστών και «αγωνιστών». Ένα πλέγμα
ιστοριών για τις πολιτικές εξελίξεις από το 1940, που είναι ακόμα νωπές.
Ιστορίες. Όχι όμως για την «Ιστορία», αλλά για τον άνθρωπο. Για τους ανθρώπους
που την έγραψαν. Γιατί :« Σκεφτείτε, κύριε, αν μπορούσαμε να ξέρουμε την
ατομική ιστορία, τα ονόματα, το χαμόγελο, τα όνειρα, τις αγάπες, τις επιθυμίες
και τις δημιουργικές ικανότητες των εκατομμυρίων νεκρών των πολέμων, αν τους
γνωρίζαμε σαν τ’ αδέρφια μας, σαν τους ανθρώπους που μεγαλώσαμε μαζί και
ονειρευτήκαμε μαζί, τι διάσταση θα είχε για μας η ανθρώπινη ιστορία και πόσο
άγρυπνοι και προσεχτικοί θα ήμασταν σε κάθε επιλογή της εξουσίας, σε κάθε
ιδεολογική πρόταση…».
Αυτό ακριβώς κάνει εδώ ο Μίσσιος. Σε φέρνει κοντά σε τέτοιους
ανθρώπους, ξεγυμνώνει ιδεολογίες, δείχνοντάς σου πως αξίζει να ζεις, να παίζεις,
να αγαπάς, να ερωτεύεσαι, να αγωνίζεσαι, καθοδηγούμενος μόνο από τον εαυτό σου
και τα πιστεύω σου, τα όποια πρέπει να κοπιάσεις προστατεύοντάς τα.
Γιατί, «Η ζωή μας μια φορά μας δίνεται, άπαξ, που λένε, σα
μια μοναδική ευκαιρία. Τουλάχιστον μ’ αυτή την αυτόνομη μορφή της δεν πρόκειται
να ξαναϋπάρξουμε ποτέ. Και μεις τι την κάνουμε, ρε, αντί να την ζήσουμε; Τι την
κάνουμε;».
Ένα εγχειρίδιο επιβίωσης για κάθε ελεύθερη ψυχή.
Απολαυστικό, καυστικό, εξομολογητικό, ανθρώπινο. Από τα
βιβλία που διαβάζονται μονορούφι ξανά και ξανά.
Και όπως μου γράφει και η φίλη Κ. που μου το δώρισε :«Υποσχέσου
πως δεν θα αφήσουμε τίποτα για αύριο». Η ουσία του βιβλίου σε μια φράση.
Ξεκίνα λοιπόν διαβάζοντας το. Τώρα.
0 σχόλια